Łowiectwo
Sarna w kukurydzy (zdjęcie: M. Leszczyński)
Sarny (zdjęcie: M. Leszczyński)
Sarny (zdjęcie: M. Leszczyński)
Sarna na poletku łowieckim (zdjęcie: M. Leszczyński)
W lasach żyje ok. 60 proc. z 618 gatunków kręgowców występujących w Polsce. Rozwój cywilizacji zachwiał odwieczną równowagą i regułami obowiązującymi w ekosystemach leśnych, co wpływa także na bytujące tam zwierzęta. Dlatego obecnie ich liczebność, sposoby opieki nad nimi, a także możliwości zapobiegania szkodom od zwierzyny – reguluje prawo: polskie i unijne.
Łowiectwo to nie tylko łowy, to przede wszystkim gospodarowanie populacjami zwierzyny zgodnie z ochroną przyrody przy współpracy różnych organizacji i osóbfizycznych. To także kultywowanie dobrych tradycji i obyczajów łowieckich, gwara myśliwska, układanie psów myśliwskich, zawody w strzelaniu do rzutków (skeet), gromadzenie zbioru książek o tematyce łowieckiej, sztuka inspirowana lasem i polowaniem, szlachetna sztuka wabienia zwierzyny czy muzyka myśliwska.
Nadleśnictwo Rytel należy do Łowieckiego Rejonu Hodowlanego Nr 1 „Bory Tucholskie Północne”. Gospodarka łowiecka prowadzona jest na podstawie Wieloletnich Łowieckich Planów Hodowlanych opracowanych na lata 2023-2033 oraz Rocznych Planów Łowieckich. Nadleśnictwo Rytel zatwierdza Roczne Plany Łowieckie dla sześciu obwodów łowieckich, w których nadzoruje prowadzenie gospodarki łowieckiej, pięć z nich to obwody leśne i jeden polny. Obwody łowieckie dzierżawione są przez pięć Kół Łowieckich:
1. Nr 152 „Bór” w Rytlu (obwód nr 285 leśny)
2. Nr 34 „Knieja” w Rytlu (obwód nr 286 leśny)
3. Nr 31 „ Dr J. Łukowicza” w Klosnowie (obwód nr 270 leśny i nr 287 leśny)
4. Nr 55 „Daniel” w Warszawie (obwód nr 288 leśny)
5. Nr 32 „Daniel” w Chojnicach (obwód nr 301 polny).
Wskutek nawałnicy po zagospodarowaniu powierzchni leśnej młodymi uprawami można zaobserwować stopniowy powrót jeleni. W wyniku inwentaryzacji stwierdzono jeleni 368 sztuk, saren 843 sztuk oraz 51 dzików. Istnieje więc uzasadniona obawa, że stany jeleni wpłyną na uszkadzanie nowo posadzonych drzew na uprawach.
Aby temu zapobiec, oprócz zabezpieczania cennych gatunków, zwiększono plan odstrzału jeleni. Zwierzyna drobna bytująca na terenie naszego nadleśnictwa to lisy, zające, bażanty, kuropatwy, borsuki, jenoty, kuny, tchórze, dzikie króliki oraz inne gatunki.
Asset Publisher
Jak zwiększyć pochłanianie CO2 przez lasy?
Jak zwiększyć pochłanianie CO2 przez lasy?
Instytut Badawczy Leśnictwa, na zlecenie Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych, opracował ranking działań dodatkowych, których celem jest zwiększenie ilości dwutlenku węgla pochłanianego przez ekosystemy leśne. W naszych uwarunkowaniach przyrodniczych można podejmować różne działania w zależności cech oraz stanu ekosystemu leśnego.
Drzewa, w procesie fotosyntezy, pobierają dwutlenek węgla („gaz życia”) i przekształcają go w węgiel organiczny – magazynując w drewnie, ściółce czy wzbogacając glebę. W ten sposób ekosystemy leśne przyczyniają się do redukcji stężenia CO2 w atmosferze.
Zdolności lasów do pochłaniania dwutlenku węgla i łagodzenia zmian klimatycznych zależą od wielu czynników, np. wieku, składu gatunkowego czy stanu zdrowotnego drzewostanów. Czynniki zewnętrze (biotyczne i abiotyczne) lub nasze działania mogą wpływać na zmniejszenie lub zwiększenie tych możliwości.
Jednym z elementów prowadzonego przez LP projektu pn. „Lasy Węglowe” jest analiza możliwości certyfikacji dodatkowych ilości dwutlenku węgla, zmagazynowanych przy pomocy precyzyjnie dobranych technik zagospodarowania lasu (np. podsadzenia, wprowadzanie dodatkowych sadzonek czy zalesienia).
W ramach realizowanych na zlecenie DGLP prac badawczych i analiz powstał m.in. ranking działań dodatkowych w leśnictwie wskazujący, które z nich mają największy wpływ na sekwestrację CO2 w ekosystemach leśnych.
Dzięki monitoringowi powierzchni objętych działaniami dodatkowymi oraz powierzchni referencyjnych (gdzie prowadzono standardową gospodarkę leśną) możliwe było określenie szacowanego efektu dodatkowego, czyli ilości dodatkowo związanego węgla w perspektywie np. 30 lat jako efektu zmiany sposobu zagospodarowania lasu.
Prowadzone analizy wskazują, że największy potencjał zwiększania akumulacji węgla mają działania takie jak: podsadzenia, stosowanie dodatkowego wprowadzania sadzonek lub metody Sobańskiego, ochrona gleby podczas prac gospodarczych oraz odnowienie z samosiewu. Wysokie wartości wykazują odnowienia na terenach otwartych (obszary leśne – np. płazowizny, halizny) i zalesianie (obszary nieleśne), co potwierdza potencjał lasu w wiązaniu węgla i wprowadzanie go na terenach, na których go do tej pory nie było.
Ilość zgromadzonego w ekosystemie węgla będzie zależała od wielu czynników, zarówno biotycznych jak i abiotycznych, a także dotychczas prowadzonej gospodarki leśnej. Duże znaczenie w możliwościach doboru optymalnych działań dodatkowych będą mieć m.in. typ siedliska i bonitacji (czyli produktywności siedliska), a co się z tym wiąże, także dostępność wody.
Więcej o projektach LP związanych z ochroną klimatu dowiecie się na stronie: http://www.lasydlaklimatu.lasy.gov.pl
