Położenie
Nadleśnictwo Rytel jest jednym z dwudziestu siedmiu nadleśnictw wchodzących w skład Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Toruniu. Nadleśnictwo Rytel leży w Borach Tucholskich, jednym z największych kompleksów leśnych w Polsce. Nadleśnictwo jest położone na terenie województwa pomorskiego i kujawsko-pomorskiego, powiatu chojnickiego i tucholskiego. Swym zasięgiem obejmuje pięć gmin. Ma powierzchnię blisko 423 km kw.
Nadleśnictwo Rytel jest jedną z 27 jednostek podległych Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Toruniu. Od strony północnej Nadleśnictwo Rytel graniczy z Nadleśnictwem Przymuszewo, od północno-wschodniej z Nadleśnictwem Czersk, od południowo-wschodniej z Nadleśnictwem Woziwoda, od południa z Nadleśnictwami Lutówko i Tuchola, natomiast od strony zachodniej – z Nadleśnictwem Człuchów. Dodatkowo, w części północnej obrębu Klosnowo Nadleśnictwo Rytel graniczy z Parkiem Narodowym Bory Tucholskie (utworzonym w 1996 roku m.in. z części gruntów Nadleśnictwa Rytel).
Nadleśnictwo prawie w całości położone jest na terenie województwa pomorskiego, jedynie niewielkie jego fragmenty należą do województwa kujawsko-pomorskiego (ok. 5% powierzchni nadleśnictwa). Administracyjnie, obszar Nadleśnictwa Rytel leży w zasięgu pięciu gmin – Czersk, Chojnice, Miasta Chojnice, Brusy oraz Tuchola.
Nadleśnictwo Rytel podzielone jest na dwa obręby leśne, tj. obręb Klosnowo z siedmioma leśnictwami oraz obręb Rytel liczący 8 leśnictw. Dodatkowo, na terenie obrębu Klosnowo ma swoją siedzibę Wyłuszczarnia Nasion i Stacja Oceny Nasion, a także Szkółka Leśna w Klosnowie, natomiast na terenie obrębu Rytel, w miejscowości Uboga, zlokalizowana jest Leśna Baza Lotnicza.
Nadleśnictwo charakteryzuje się dużą zwartością zarządzanych gruntów. Łączna liczba kompleksów leśnych w Nadleśnictwie Rytel wynosi 27, z czego większość powierzchni nadleśnictwa (95%) skoncentrowana jest w dwóch głównych kompleksach leśnych.
Asset Publisher
Asset Publisher
Dziwne stosy w lesie
Dziwne stosy w lesie
Pułapka na cetyńce. Fot. W. Lemańczyk
Stos pułapkowy. Fot. W. Lemańczyk
Wywrot. Fot. W. Lemańczyk
Wywrot. Fot. W. Lemańczyk
Przechadzając się wiosną po lesie, niejednego zaciekawią zagadkowe konstrukcje z drewna.
Pierwsze miesiące nowego roku to pora, w której leśnicy wykazują szczególną ostrożność na zagrożenie ze strony owadów uszkadzających drzewa. Należą do nich między innymi chrząszcze z rodziny kornikowatych: Cetyniec większy Tomicus piniperda oraz Cetyniec mniejszy Tomicus minor, które wraz ze wzrostem temperatury stają się aktywne.
Skuteczną obroną przed ich nadmierną działalnością jest wykładanie tzw. drzew pułapkowych. Ścięte drzewa, ułożone w stosy wydzielają w wiosennym słońcu intensywny zapach, który wabi owady. W pierwszej kolejności, na pułapki wykorzystuje się tzw. złomy i wywroty - drzewa powalone np. przez silny wiatr.
Miejscem wyłożenia drzew pułapkowych są nasłonecznione fragmenty lasu, w którym spodziewamy się występowania cetyńców. Stosy pułapkowe są co pewien czas sprawdzane pod kątem ich zasiedlenia i stopnia rozwoju owadów. Monitoring pułapek jest kluczowy, gdyż w momencie ich maksymalnego zasiedlenia, ale jeszcze przed wylotem młodych chrząszczy, należy wywieźć je z lasu lub okorować.
Gdy następnym razem zobaczysz podobne stosy drewna w lesie, przyjrzyj się im uważniej. W miejscach gdzie wysypują się jasnobrązowe trocinki znajdują się korytarze cetyńców.
Tekst: Piotr Chybowski