Hodowla lasu
Drzewostan zagosporaowany rębnią gniazdową
Odnowienie naturalne sosny zwyczajnej (fot.: K. Szpak)
Prace odnowieniowe w Nadleśnictwie Rytel (Fot.: W. Wencel)
Podstawowym zadaniem hodowli lasu jest zachowanie i wzbogacanie lasów istniejących (odnawianie) oraz tworzenie nowych (zalesianie), z respektowaniem warunków przyrodniczych i procesów naturalnych. Hodowla lasu obejmuje zbiór i przechowywanie nasion drzew, produkcję sadzonek na szkółkach, zakładanie oraz pielęgnację i ochronę upraw leśnych oraz drzewostanów.
Hodowla lasu korzysta z dorobku nauk przyrodniczych, m.in. klimatologii, gleboznawstwa, botaniki czy fizjologii roślin. W pracach hodowlanych leśnicy dążą do dostosowania składu gatunkowego lasu do siedliska. Dzięki temu las jest bardziej odporny na zagrożenia.
Las, jeśli nie powstał w sposób naturalny, jest sadzony przez leśników. Sadzonki hoduje się w szkółkach. Uprawy są poddawane zabiegom pielęgnacyjnym i ochronnym. Mają one stworzyć optymalne warunki wzrostu dla drzew najbardziej pożądanych w składzie gatunkowym rosnącego drzewostanu. Ostatnim elementem hodowli jest wycinka drzew dojrzałych, tak aby możliwe było odnowienie lasu, w sposób optymalny dla wymagań rosnących gatunków drzew.
Odnowienia możemy podzielić na odnowienia sztuczne, czyli sadzenie sadzonek lub wysiewanie nasion przez człowieka, oraz odnowienia naturalne, czyli zjawisko samoistnego powstania młodego pokolenia drzew pod okapem drzewostanu lub w jego sąsiedztwie. Odnowienia naturalne w lasach zagospodarowanych nie przebiegają zazwyczaj żywiołowo, lecz są kierowane przez człowieka. Prace polegają na spulchnieniu gleby pod okapem drzewostanu w roku, w którym spodziewany jest duży urodzaj nasion, oraz rozluźnieniu drzew, tak by do dna lasu dochodziła odpowiednia ilość światła.
Kolejnym etapem hodowania drzewostanów jest pielęgnowanie upraw. Polega ono na wykaszaniu chwastów wśród drzewek. Równocześnie wykonuje się cięcia pielęgnacyjne, które w zależności od wieku drzewostanu mają inny charakter i noszą inną nazwę: czyszczenia wczesne w okresie uprawy, czyszczenia późne w okresie młodnika, trzebieże wczesne w okresie dojrzewania drzewostanu oraz trzebieże późne w okresie dojrzałości drzewostanu.
Następną czynnością jest wprowadzanie sadzonek gatunków drzew i krzewów, które mogą stworzyć dolne warstwy drzewostanu, tzw. podszytu. Podszyt sadzony jest na siedliskach ubogich, gdzie z powodu niedoboru związków pokarmowych lub wody gatunki drzewiaste mają niewielką szansę wytworzenia dolnego piętra drzewostanu.
Na siedliskach żyznych, zalesionych przed laty głównie sosną, wprowadzamy obecnie pod osłoną istniejącego drzewostanu dąb i buk.
Asset Publisher
Sprzątaliśmy brzeg Jeziora Charzykowskiego
Sprzątaliśmy brzeg Jeziora Charzykowskiego
Fot.: N. Talaśka
Fot.: W. Wencel
Fot.: W. Wencel
Po raz kolejny uczestniczyliśmy w akcji „Sprzątanie Jeziora Charzykowskiego” organizowanej przez Zaborski Park Krajobrazowy. W udziale przypadł nam brzeg jeziora od ujścia Jarcewskiej Strugi do HCEE w Funce, który, patrząc od strony jeziora, jest odcinkiem od „Śmierdziela” do „Zaporoża” (źródło: Mapa Toponimiczna Jezior Charzykowskich).
Ten fragment wschodniego brzegu jeziora tworzą głównie podmokłe łąki objęte ochroną w postaci użytków ekologicznych oraz drzewostany na silnie nawodnionych siedliskach z olchą, wierzbą, czeremchą pospolitą i niezwykłymi grupami i kępami wielopiennych, pokręconych szakłaków. Nawiasem mówiąc chronimy te drzewostany jako powierzchnie „referencyjne”, gdzie nie wykonuje się żadnych zabiegów gospodarczych. Litoral jeziora porośnięty jest natomiast szerokim pasem trzcin, „zamieszkałych” między innymi przez bąki, które „pozdrowiły” nas podczas sprzątania swoim niezwykłym głosem.
Radość z przebywania w pięknych okolicznościach przyrody, podczas spektaklu budzącej się wiosny, zakłócił niestety smutek wywołany widokiem śmieci pozostawionych przez tych, którzy z uroków przyrody KORZYSTAJĄ INACZEJ. Na przykładzie sprzątanego rok do roku odcinka brzegu J. Charzykowskiego, z przykrością stwierdzić musimy, że niestety poprawy w kwestii zaśmiecania środowiska zdecydowanie nie widać. Marzy nam się jako leśnikom, aby tego typu akcje, choć szczytne, stały się niepotrzebne za sprawą mądrego, odpowiedzialnego korzystania przez społeczeństwo z naszych niezwykłych naturalnych dóbr – lasów, jezior, rzek.
