Polskie lasy
fot. Paweł Fabijański
fot. Paweł Fabijański
fot. Paweł Fabijański
Polska jest w europejskiej czołówce, jeśli chodzi o powierzchnię lasów. Zajmują one 29,2 proc. terytorium kraju, rosną na obszarze 9,1 mln ha. Zdecydowana większość to lasy państwowe, z czego prawie 7,6 mln ha zarządzane jest przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe.
W Polsce lasów wciąż przybywa. Lesistość kraju zwiększyła się z 21 proc. w roku 1945 do 29,2 proc. obecnie. Od roku 1995 do 2011 powierzchnia lasów zwiększyła się o 388 tys. ha. Podstawą prac zalesieniowych jest „Krajowy program zwiększania lesistości", zakładający wzrost lesistości do 30 proc. w 2020 r. i do 33 proc. w 2050 r. Lasy Polski są bogate w rośliny, zwierzęta i grzyby. Żyje w nich 65 proc. ogółu gatunków zwierząt.
Lasy rosną w naszym kraju na glebach najsłabszych, głównie z powodu rozwoju rolnictwa w poprzednich wiekach. Wpływa to na rozmieszczenie typów siedliskowych lasu w Polsce. Ponad 55 proc. powierzchni lasów zajmują bory. Na pozostałych obszarach występują siedliska lasowe, głównie mieszane. Ich niewielką część stanowią olsy i łęgi – niewiele ponad 3 proc.
W latach 1945-2011 powierzchnia drzewostanów liściastych na terenach PGL LP wzrosła z 13 do ponad 28,2 proc.
Na terenach nizinnych i wyżynnych najczęściej występuje sosna. Rośnie ona na 64,3 proc. powierzchni leśnej w PGL LP oraz na 57,7 proc. lasów prywatnych i gminnych. W górach przeważa świerk (zachód) oraz świerk z bukiem (wschód). Dominacja sosny wynika ze sposobu prowadzenia gospodarki leśnej w przeszłości. Kiedyś monokultury (uprawy jednego gatunku) były odpowiedzią na duże zapotrzebowanie przemysłu na drewno. Takie lasy okazały się jednak mało odporne na czynniki klimatyczne. Łatwo padały również ofiarą ekspansji szkodników.
W polskich lasach systematycznie zwiększa się udział innych gatunków, głównie liściastych. Leśnicy odeszli od monokultur – dostosowują skład gatunkowy drzewostanu do naturalnego dla danego terenu. Dzięki temu w latach 1945-2011 powierzchnia drzewostanów liściastych na terenach PGL LP wzrosła z 13 do ponad 28,2 proc. Coraz częściej występują dęby, jesiony, klony, jawory, wiązy, a także brzozy, buki, olchy, topole, graby, osiki, lipy i wierzby.
W naszych lasach najczęściej występują drzewostany w wieku od 40 do 80 lat. Przeciętny wiek lasu wynosi 60 lat. Coraz więcej jest drzew dużych, liczących ponad 80 lat. Od końca II wojny światowej ich powierzchnia wzrosła z 0,9 mln ha do prawie 1,85 mln ha.
Raporty o stanie lasów w Polsce
Najnowsze aktualności
OBSZARY HCV W RAMACH CERTYFIKATU FSC - KONSULTACJE SPOŁECZNE
OBSZARY HCV W RAMACH CERTYFIKATU FSC - KONSULTACJE SPOŁECZNE
Nadleśnictwo Rytel informuje o rozpoczętych konsultacjach społecznych dotyczących wyznaczenia obszarów o szczególnych wartościach ochronnych HCV i powierzchni referencyjnych.
Konsultacje w sprawie obszarów HCV i powierzchni referencyjnych trwają do 12 lutego 2025 r., tj. 21 dni od daty publikacji ogłoszenia na stronie internetowej
Lista ekosystemów referencyjnych, zestawie oraz formularz zgłoszeniowy znajdują się w materiałach do pobrania.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
W związku z wdrażaniem wymagań certyfikatu FSC, zgodnie z zasadą 9 zapraszamy do konsultacji społecznych dla obszarów HCV 4.3 oraz obszarów HCV 6.2.
Konsultacje w odniesieniu do obszarów HCV 4.3 i 6.2 mają charakter ciągły.
Formularz zgłoszeniowy znajduje się w materiałach do pobrania.
HCV 4.3 – obszary związane z lokalnie istotnymi usługami ekosystemowymi
Usługi ekosystemowe to korzyści, jakie ludzie czerpią z natury. Lasy zapewniają społeczeństwu szeroki zakres korzyści, od obiegu czystej wody, po żyzną glebę i sekwestrację dwutlenku węgla.
Obejmują one:
a. usługi zaopatrzenia, takie jak żywność, produkty leśne i woda;
b. usługi regulacyjne, takie jak regulacja powodzi, susz, degradacji gleby, jakości powietrza, klimatu i chorób;
c. usługi wspierające, takie jak tworzenie gleby i obieg składników odżywczych;
d. usługi i wartości kulturowe, takie jak korzyści rekreacyjne, duchowe, religijne i inne korzyści niematerialne (lasy o zwiększonej funkcji społecznej).
HCV 6.2. – obszary związane z wartościami kulturowymi. Miejsca, zasoby, siedliska i krajobrazy o kluczowym znaczeniu kulturowym, ekologicznym, gospodarczym lub religijnym dla tradycyjnej kultury społeczności lokalnych.
Obszarami HCV 6.2 mogą być:
- miejsca pamięci (cmentarze, pomniki);
- miejsca kultu religijnego;
- oraz inne miejsca i obszary wskazane przez społeczności lokalne (sama wartość rekreacyjna lasów nie jest wystarczającą podstawą do uznania HCV 6.2.).
